Dzień ten, łączy się również z datą urodzenia Alberta Einsteina, dlatego też jest obchodzony w wielu szkołach i na uczelniach.

Albert Einstein urodził się w dniu π – 14 marca 1879 roku.

Z tej okazji chcemy przedstawić kilka ciekawostek, jak i historię tej liczby.

Jako pierwszy wartość liczby Pi, z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, obliczył najprawdopodobniej Archimedes w III w. p.n.e. Jednak odkryli ją ci, którzy wymyślili koło, czyli Sumerowie

π zwana jest też jako ludolfina - na cześć Ludolpha van Ceulena - który obliczył wartość liczby π do 35 miejsca po przecinka. Wartość ta została wyryta na nagrobku Ludolpha.

To wie prawie każdy, ale wypada o tym wspomnieć - w przybliżeniu π wynosi 3,14.

W dalszej części tekstu znajduje się więcej ciekawostek na temat liczby Pi oraz plakaty przygotowane przez naszych uczniów.

14 marca 1882 roku urodził się z kolei Wacław Sierpiński – jeden z najsłynniejszych polskich matematyków.

Najdłuższy w Polsce tak zwany „żywy łańcuch rozwinięcia liczby Pi”, został pobity w Warszawie, dokładnie na bulwarach nad Wisłą. Utworzyło go 627osób, które trzymały w dłoniach karteczki z kolejnymi cyframi. Tym sposobem udało się utworzyć pomiędzy dwoma mostami „żywy łańcuch”.

Pi (3,14) jest jedną z pierwszych odkrytych przez człowieka liczb niewymiernych (czyli takich, których nie da się przedstawić jako iloraz dwóch całkowitych liczb). Oznacza ona stosunek długości obwodu koła do długości jego średnicy. Jest to najbardziej rozpoznawalna stała matematyczna na świecie.

Wisława Szymborska - nasza poetka wysławiała π w jednym z wierszy z tomu "Wielka liczba":

Liczba Pi [Wiersz Wisławy Szymborskiej]
Po­dzi­wu god­na licz­ba Pi
trzy koma je­den czte­ry je­den.
Wszyst­kie jej dal­sze cy­fry też są po­cząt­ko­we,
pięć dzie­więć dwa po­nie­waż ni­g­dy się nie koń­czy.
Nie po­zwa­la się ob­jąć sześć pięć trzy pięć spoj­rze­niem
osiem dzie­więć ob­li­cze­niem
sie­dem dzie­więć wy­obraź­nią,
a na­wet trzy dwa trzy osiem żar­tem, czy­li po­rów­na­niem
czte­ry sześć do cze­go­kol­wiek
dwa sześć czte­ry trzy na świe­cie.
Naj­dłuż­szy ziem­ski wąż po kil­ku­na­stu me­trach się ury­wa
po­dob­nie, choć tro­chę póź­niej, czy­nią węże ba­jecz­ne.
Ko­ro­wód cyfr skła­da­ją­cych się na licz­bę Pi
nie za­trzy­mu­je się na brze­gu kart­ki,
po­tra­fi cią­gnąc się po sto­le, przez po­wie­trze,
przez mur, liść, gniaz­do pta­sie, chmu­ry, pro­sto w nie­bo,
przez całą nie­ba wzdę­tość i bez­den­ność.
O, jak krót­ki, wprost mysi, jest war­kocz ko­me­ty!
Jak wą­tły pro­mień gwiaz­dy, że za­krzy­wia się w lada prze­strze­ni!
A tu dwa trzy pięt­na­ście trzy­sta dzie­więt­na­ście
mój nu­mer te­le­fo­nu twój nu­mer ko­szu­li
rok ty­siąc dzie­więć­set sie­dem­dzie­sią­ty trze­ci szó­ste pię­tro
ilość miesz­kań­ców sześć­dzie­siąt pięć gro­szy
ob­wód w bio­drach dwa pal­ce sza­ra­da i szyfr,
w któ­rym sło­wicz­ku mój a leć, a piej
oraz upra­sza się za­cho­wać spo­kój,
a tak­że zie­mia i nie­bo prze­mi­ną,
ale nie licz­ba Pi, co to to nie,
ona wciąż swo­je nie­złe jesz­cze pięć,
nie byle ja­kie osiem,
nie­ostat­nie sie­dem,
przy­na­gla­jąc, ach, przy­na­gla­jąc gnu­śną wiecz­ność
do trwa­nia.

Poniżej znajduje się galeria plakatów przygotowanych przez uczniów naszej szkoły specjalnie z okazji dnia matematyki.